වැඩ ඇරී වැඩට යන ගැහැණුන්ගේ කතාාව

❝මෙයා මගේ පණ. මෙයා නැත්තං මං නෑ. මං කැත කියලනෙ මගෙ මහත්තය මාව දාල ගියෙ. ඒ නිසා මං දත් ටිකත් හදාගෙන, මමත් හොඳින් ඉන්න ඕන, මගෙ දරුවත් හොඳින් ඉන්න ඕන. මගෙ දරුවත් පෙන්වන්න ඕනනෙ මේ මගේ අම්ම කියල. ඒ නිසා අම්මත් ලස්සනට ඉන්න ඕනනේ. මහත්තය දාල ගියා වගේ දරුවව දාල යන්න බෑනේ. ඒ නිසා හදනව. හොඳට හදනව. මගෙ මහත්තය වෙන ගෑණියෙක් ගත්තට මං හොඳ විදියට හදල පෙන්නනව.❞ 

පසුගිය දිනවල ෆේස්බුක් එකේ බහුලව සැරිසරපු වීඩියෝවකි. එහි තරමක් කැඩුනු සිංහලෙන් කතාකරන දෙමළ ගැහැණියකි. උක්ත උදෘතය ඈ කී දේවලින් සමහරෙකි. 

ජගත් කාන්තා දිනය නිමවෙන්නේ ඊයේ ය. (2019. 03. 08 ) 

අන්තර් විශ්ව විද්‍යාල භික්ෂු බලමණ්ඩලයේ කැඳවුම්කාර රත්කරව්වේ හාමුදුරුවෝ ඊයෙ තමන්ගේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලියන්නේ කාන්තාවන්ට සමතැන ලැබිය යුතු යැයි කියාය. 

වසර කීපයකට පෙර උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගලගේ පුවත්පත් ලිපියක උදෘතය වන්නේ "පිටියුටරි ග්‍රන්ථියෙන් හෝමෝන ක්‍රියාත්මක වූ පමණින් විවාහ විය නොවිය යුතුයි" යනුවෙනි.

ගැහැණිය රෑපාන්තරණය වේ. පිරිමින් හා සමානවම වගකීම් පද්ධයක් අඩු වැඩියෙන් ගැහැණිය ද ඉටු  කරන්නී ය. විටෙක දියණියක්, පෙම්වතියක්, බිරිඳක්, මවක්, සියල්ලම ඉක්මවූ කාන්තාවක් ලෙස ඇයට සමාජ වගකීම් කාලානුරූපීව ලැබෙන්නීය. සමාජ පද්ධතියම විනාස වී බංකොලොත් ස්වභාවයක් ගන්නා මොහොතක කාන්තා සමාජය මාර හොඳ විය යුතු යැයි නොසිතිය යුතුය. 

ඉහතින්ම දක්නට ලැබෙන උදෘතය තුළ කාන්තා සමාජයේ සැබෑ ප්‍රශ්නය මතු නොවෙයි. නමුත් ඇය ගැහැණියකි. ඇගේ ප්‍රශ්නය තුළින් සදාකාලික හෝ තාවකාලික මියැදුනු කාන්තාවක් නිර්මාණය වී ඇත. ඇය නැඟී සිටිමට වෙර දරන්නීය. 

මේ "මං අවුරුදු 16 ඉදනු ජොබ් එකක් කරනව. අවුරුදු දාසයේ ඉදන්ම කරේ අම්මට තාත්තට සලකන එක. දැන් මම දරුව වෙනුවෙන් රැකියාව කරනව."  මේ ඇගේ කතාවේ තවත් කොටසකි. 

ගැහැණියට හිමිවන අන්ත දුක්ඛිත ජීවිතයේ පසුබිම කවියකට නගන්නේ සම්මානිත කවියෙක් වන ලක්ෂාන්ත අතුකොරල ය. 

"වැඩ ඇරී 

වැඩට යති

ගැහැණු "

ඒ කෙටි කවිය යි. 

ආසියාතික සංස්කෘතිය තුළින් ගැහැණියට නිසි තැනක් ලැබෙනවාද යන්න ගැටළුකාරී ප්‍රශ්නය කි. බමුණු දිට්ඨිය තුළින් තවමත් ගැහැණිය දෙස ගැහැණුන් ද පිරිමින් ද බැලීම නිසා මේ අවුල ලිහා ගැනීමට නොහැකි තැනකට පත්ව ඇත. 

ශ්‍රී ලංකා දුම්රිය සේවය මගින් කාන්තාවන්ට දුම්රියේ වෙනම කොටසක් වෙන් කිරීමෙන් හෝ විශේෂ රැකියා අවස්ථා, ණය පහසුකම්, සනීපාරක්ෂක තුවායෙහි මිළ ගණන් බදු අඩු කිරීමෙන් මේ ප්‍රශ්නය විසඳිය නොහැකිය. අවශ්‍ය ආකල්පමය වෙනසකි. එ් බලාපොරොත්තුව ගැහැණිය තුළවත් පිරිමින් තුළවත් සමාජ සම්මතයෙන් දුරස්වී ඇත්ත තත්වයට මුහුණ දීමට ඇති අකමැත්ත නිසා මිලානවී ගොස් ඇත.

ලංකාව පමණක් ගත් විට ලංකාවේ මිනිසුන් යනු කාන්තාව නිසාම ගොඩ යන සත්ව කොට්ඨාශයකි. විදේශ විනිමය ඉපැයීම් ගත් විට කාන්තාවන් පෙරදිග නිවෙස්වල වලං සෝදා හම්බ කරන ධනය ය. අනෙත් අතකින් ගත් විට ලංකාවේ ඇඟලුම් කර්මාන්තය ය. ලංකාවේ තරුණ ගැහැණුන්ගේ හයියෙන් ශක්තිමත් වූ ඇගලුම් කර්මාන්තය යනු දේශීය නිෂ්පාදන නිසා රටේ නමත්, ආර්ථිකයත් යම් තැනකට පැමිණ ඇත. ලංකාවේ තේ කර්මාන්තයෙන් සීයට පනහකට වැඩි කොටසක් කාන්තාවන්ගේ ශ්‍රමයෙන් දියුණු වූවකි. 

විදේශ ශ්‍රමය

ඇගලුම් කර්මාන්තය

තේ කර්මාන්තය නිසා අප රටේ ආර්ථිකයෙන් සීයෙන් වැඩි කොටසක් ශක්තිමත්ව පවතින බව දන්නෝ දනිති. නමුත් මේ සේවාවන්ගේ ශ්‍රමය කැප කරන ගැහැණුන් ගේ ප්‍රශ්න වලට විසඳුම් නොමැති වීම අපගේ අවාසනාවකි. 

ලංකාවේ සෑම වසරකම කාන්තා දිනයන් සැමරුව ද දින 365 දවසින් දින කීයක් හෝ කාන්තාවන්ගේ ප්‍රශ්න වලට විසඳුම් ලැබී ඇද්ද? කාන්තා අයිතීන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ස්ත්‍රීවාදීන් සෑම දිනකම අව්වේ කර වී උද්ඝෝෂණ, පා ගමන්, විරෝධය පෑම් වලට විසඳුම් තවමත් ලැබී ඇද්ද යන්න ප්‍රශ්නයකි. 

කාන්තාවන් වෙනමම සත්ව කොට්ඨාසක් ලෙස සිතීමත්, ඔවුනට වෙනමම අවස්ථා ලබා දීමෙන් ඇති වන බෙදුම්වාදය තුළින්වත් කාන්තාවන්ගේ සැබෑ ප්‍රශ්නයට විසඳුම් සොයාගත නොහැකිය. 

කාන්තාව කාන්තාවම බව ආකල්පමය වෙනසක් තුළින් අවබෝධ කරගන්න තුරු මේ ප්‍රශ්නය අපට විසඳාගත නොහැකි ය. 

|ගුරුගොඩ සිරිවිමල

අදාල වීඩියෝව ‌ෙමෙතැනින් නරඹන්න.....