ලංකාවේ මිනිසුන් වැඩිපුරක් දවස ගෙවන්නේ මහපාරේය. දුෂ්කරතා බහුල ප්‍රදේශ හැරෙන්නට සියළු මිනිසුන් මගීන්ය. ඔවුන් දැනුවත්ව හෝ නො දැනුවත්ව මගීන් වී හමාරය.
අද වන විට ජනාකීර්ණ නගර නිර්මාණය වන්නේම මගී ප්‍රශ්නය නිසාවෙන්ය. නැතහොත් නගර තුළ ජනාකීර්ණත්වයක් නො පෙනේ. මිනිසුන් මේ මහා කරුමයට හසුවී, මිලින වී යාමට නියමිත වුන්ය.
ලංකාවේ මගී ප්‍රවාහනය සිදු වන්නේ බස් මුල් කරගෙනය. නො එසේනම් දුම්රිය ය. පෞද්ගලික වාහනයකින් ගමන් බිමන් යන මිනිසුන් සිටිය ද එය ද ගෙවුනු දස වසරින් පසුවට බැළු කළ කරුමයක්මය.
ලංකාවේ බස්වල ඇත්තේ අදෝනාය, වරෙක සිඟන්නන්ය, වරෙක කොන්දොස්තරය, වරෙක රියදුරු තැනය, වරෙක මගියෙක් ය. එ් කවුරුත්ම නැතිනම් කැසට් එක හෝ රූපවාහිනිය ය,
මිනිසුන් තම රැකියා ස්ථානයෙන් එළියට ඒමට පෙර සේවකයන් ය. රැකියා ස්ථානයෙන් එළියට පැමිණි පසු මගීන්ය. මගීන්ගේ කතාව ඇත්තෙන්ම දුක් බරය.
ලංකාවේ බස් එකක හෝ දුම්රියක යන මගියෙක් මානසික හෝ ශාරීරික පීඩනයකින් තොරව බසයෙන් හෝ දුම්රියෙන් බසිනවානම් ඒ මගියා ලංකාවේ සිටින වාසනාවන්තම මගියා ලෙස හැඳින්විය හැකිය.
කණ දෙවනත් කරවන සුළු හෝන් හඬින් පීඩිත මගීන් හිස ගිනිගත්තවුන් සේ තම නිවෙස කරා යති. එසේත් නැතිනම් ගායකයන් යනුවෙන් කියා ගන්නා පසික්කාඩුවන් විසින් වමාරන වචන ගොන්නක් නිසාවෙන් කන් බිහිරි කරගෙන මගීන් නිවසට ගොඩවෙති. එය අතිශය අකාරුණික ඇත්ත තත්වය ය. දිනක් පොඩි සාදු විසින් මුහුණු පොතේ බස් පිළිබඳව ලියන ලද සටහනකින් පසුව විදේශීය රටවල සිටින බොහෝ මිතුරන් විදේශීය රටවල මගී ප්‍රවාහනය පිළිබඳව දැනුවත් කිරීම් කර තිබිනි.
ඒ දැනුවත් කිරීම් අනුව බොහෝවිට යුරෝපා රටවල මගීන් ඉතා නිදහස් නිවහල් මගීන් ය. ඔවුන් බස්වල හැසිරෙන්නේ නිවෙස්වල ගත කරන සාමාන්‍ය ජීවීන් සේය. පොතක් කියවමින්, පත්තරයක් බලමින්, නිදහසේ ගීතයක් ශ්‍රවණය කරමින්, හෝ නින්දක් ලබමින් සිය ගමනාන්තය තෙක් යන මගීන් පිරිසක් යුරෝපා රටවල දක්නට ලැබේ.
වසර දෙදහස් පන්සියයක ශිෂ්ඨ සම්පන්න මිනිසුන් සිටිනවා යැයි කියන සිරි ලංකාවේ මගීන් බස් එකට නගිනවා නොව පටවාගන්නවාය. පොල් දෙල් පටවනවා දැක ඇති නමුත් මගීන් පටවනවා දක්නට ලැබෙන රටක් ලෙස ශ්‍රී ලංකාවේ මගී ප්‍රවාහනය හැදින්විය හැකිය. ශිෂ්ඨත්වය පිළිබඳව උදේ හවා බණ දෙසන, ඒවා අසන මිනිසුන් තම ප්‍රායෝගික ක්‍රියාවලියේ දී අසමත් වීම උපාහාසාත්මකය.
බසයට නගින විට රියදුරු අඩිය හප්පන්නේ "අර මැද ඉඩ තියෙන්නෙ ටිකක් පස්සට වෙන්නකෝ" යන වදනිනි.
බසයේ යන විට මගීන් ආකර්ශනීය ගැහැණියක දුටු කළ ජීවිතයකට නොලැබි ලිංගිකමය අද්දැකීමක් බස් එක තුළදිම ලබා ගැනීම සඳහා උත්සාහ දරයි. ඒ හා භාවිත වන පාරිභාෂික වචනයක් ලෙස ජැක් ගැසීම බාවිත කෙරේ.
මේ සියල්ලක් ම මැද සුවපහසු ගමනාන්තය යන්න ලංකාවේ මගීන්ට සිහිනයකි. රටේ සියළු පද්ධතීන් නැති භංග වී, මං මුළාවී ඇති මොහොතක මගී ප්‍රවාහන පද්ධතිය පමණක් ඉතා ලක්සන විය නොහැකිය. නමුත් මේ රටේම, මගීන් ද මුහුණ දෙන ගැටළුවලට මුහුණ දෙන කොන්දස්තරලා හෝ රියදුරන් ද මේ ගැටළුව තේරුම් නොගැනීම ඔවුන්ගේ ද සවිඥානික බව පෙන්නුම් කරන්නකි.
කෙසේ වෙතත් අප වැඩ ඇරී ගෙදර යා යුතුමය.
|ගුරුගොඩ සිරිවිමල
No comments:
Post a Comment