ආවේගය‌ට සිහියෙන්....

මේක මට නිකමට හිතුනෙ ඇමතිවරයෙකුගෙ පුතෙක් සහ ඒ පුතාගෙ බිරිඳ මුහුණ දුන්න ප්‍රශ්නයක් ගැන ටිකක් කල්පනා කරද්දි. නිකමට හිතන්න! තාත්තල අම්මල වැඩිහිටියො මොනා කිව්වත් කළත් සාමාන්‍යයෙන් පවුලක තරුණ දරුවෙක්ට එයාලගෙ මට්ටම තියන් ජීවත් වෙන්න හැකියාව තියෙන්න ඕන.

තමන්ගෙ ආවේගයට කරන පහරදීම් වැනි ක්‍රියාවකින්, වාචසිකව කරන දරුණු බැණවැදීමකින් අනතුරුව තමන්ගෙ ආවේගය පහවුන වෙලාවක තමන්ට ඒ සිදුවීම් ගැන මොනවගේ කම්පාවක් දැනෙන්න පුලුවන්ද? තමන් නොහිතපු මොහොතක නොපතපු අද්දැකීමකට මුහුණ දෙද්දි ඒකට කිසිම සූදානමකින් තොරව අපි ආවේගය පිට කරන්න පුලුවන්. නමුත් ආවේගයෙන් පසු මොහොතේ අපිට දැනෙන ලැජ්ජාවෙන් කවමදාවත් වැළකෙන්න බැහැ.

කය වචනය පරිස්සම් කරගන්න එක ලේසි පහසු දෙයක් නෙමේ. සමහර O/L වයසෙ තරුණ දරුවන්ගෙ ආවේගශීලී හැසිරීම් අපි කොයි තරම්වත් වීඩියෝ වලින් දැකල තියෙනව. එයාල ගහනව, ගහන්න ගිහිල්ල ගුටි කනව, ගැහැණු ළමයින්ගෙන් ගුටි කනව, ඒවයෙදි විවිධ වචන වලින් ඇණුම්පද කියනව. ඒ වගේම ගැහැණු ළමයින්ගෙ ගෲප් චැට් ලීක් වෙනව, ගෲප් කෝල් ලීක් වෙනව.

සමහර විට තරුණ වයස්වල විවාහක ගැහැණුන් පිරිමින් වාහනයක ඩ්‍රයිව් කරන් යද්දි මොනාහරි සිද්ධ වෙන දෙයකට අනවශ්‍ය ලෙස කුණුහරුප කියමින් හැසිරෙනව. එහෙම නැත්තං පවුල් ප්‍රශ්නයකදි හැසිරෙන විදිය. ඒව පසුව වීඩියෝ විදියට මුලු සමාජයකටම බලන්න අවස්ථාව ලැබෙනව.

සමහර විට තරුණ ගැහැණු පිරිමි පෙම්වතුන් ආදරයේදි හැසිරෙන විදිය, ඉක්මන් තීරණ ගන්න විදිය අපි ටික්ටොක්වලදි සහ මේ වගේ තැන්වලදි නිතරම දකින්න ලැබෙනව. සමහරවිට එයාල එකිනෙකාට දැඩිව අපහාස කරමින් හෝ අනවශ්‍ය සොයාබැලීම් හෝ දේවල් ඉල්ලල එකිනෙකා ආයාචනා කරනව අපි දැකල තියෙනව.

සමහරවිට තරුණ භික්ෂූන් විවිධ අවස්ථාවලදී කරන ආවේගශීලී මැදිහත්වීම් අපි කොයිතරම්වත් දකිනව. සමහර විට ආගමික ප්‍රශ්නයකදි, ජාතික ප්‍රශ්නයකදි එහෙම නැත්තං තමන්ගෙ ප්‍රශ්නයකදි ඒවත් අපිට පසුව වීඩියෝ විදියට දකින්න අවස්ථාව ලැබෙනව.

මේ සියල්ලම නොසිතූ විදියට ඒ සියලු දෙනාට සිද්ධ වුන දේවල්. ඒ අවස්ථා වලදි සිදුවෙලා තියෙන දේ ගැන හිතිල තමන්ට ලැජ්ජාවක් දැනෙනනවනම්. ආයෙ තමන්ගෙ යාළුවෙකුට, වැඩිහිටියෙකුට, පොදුවේ ගත්තම සමාජයට මුහුණ දීගන්න බැරිකමක් දැනෙනවනම් ඒ ක්‍රියාවන් ගැන ඇත්තෙන්ම ඒ අය අපහසුතාවයට පත්වෙලා ඉන්න අය. නමුත් තමන්ට ඒ දේ සිද්ධ වෙලා ඉවරයි. ඒ අයට දරුණු ලැජ්ජාවක් දැනෙනව. (මම කියන්නෙ ඒ අය තරුණ අයනම්. ඒ අය මේ වගේ දේවල් වලට නිතර මැදිහත් නොවන ජීවිතේ සාමාන්‍ය විදියට ගෙවන අයනම්. මේ ලැජ්ජාව සාමාන්‍යයෙන් නිතර වැරදි කරන සමාජයක ඉන්න කෙනෙක්ට දැඩිව දැනෙන්නෙ නැහැ. නිකමට හිතන්න පොලිටිෂන් කෙනෙක්ට වැරදි කරන්න ලැජ්ජාවක් දැනෙන්නෙ නැහැනෙ.)

අපේ ආවේග කියන දේවල් පාලනය කරගන්න ; ඒ කියන්නෙ අපේ හිතට එන හැම අයහපත් දෙයක්ම පාලනය කරගන්න අපට විශේෂ හැකියාවක් තියෙන්න ඕන. එහෙම නැත්තං අපට සිද්ධ වෙනව සමාජයක් ඉදිරියේ අපහසුතාවයට ලක්වෙන්න සහ තමන් විසින්ම තමන්ව ප්‍රතික්ෂේප කරන තත්වයට පත්වෙන්න. ඇත්තෙන්ම ආවේගය කියන්නෙ අපේ ස්වභාවය නෙමේ. එතන ඉන්නෙ ස්වභාවික මනුස්සයෙක් නෙමෙයි.

නිවැරදි වචන, නිවැරදි ක්‍රියා කියන්නෙ ඇත්තෙන්ම නිසි පරිදි, නිසි කලට, නිසි අවස්ථාවන්හි පාවිච්චි කළයුතු දෙයක්. අපිට සිද්ධ වෙනව සමහර වෙලාවලදි විධිමත් හා අවිධිමත් ලෙස කටයුතු කරන්න. මේ අවස්ථා දෙකේදිම අපට පුලුවන්නම් නිවැරදිව අපේ වචන හසුරුවන්න. නිවැරදිව අපේ කය හසුරුවන්න. ඒ ගැන අපටත් සිදුවීමේ අනෙක් අන්තයටත් අනිවාර්යෙන්ම සතුටු වීමේ හැකියාවක් තියෙනව.

ඉතින් මෙතනදි අපට වඩාත් අවශ්‍ය වෙන්නෙ විශේෂයෙන්ම දේවල් ගැන “සිහියෙන්” කටයුතු කරන එක. දෙයක් ගැන සිහියෙන් කටයුතු කරද්දි අපට කිසි ලෙසකින්වත් අපේ ජීවිත ගැටළුකාරී තැන්වලට තල්ලු වෙන්නෙ නැහැ. කොටිම්ම කිව්වොත් මැරෙන්න තරම් ලැජ්ජාවෙන්න සිද්ධවෙන පශ්චත්තාපයට පත් වෙන්න සිද්ධ වෙන්නෙ නැහැ.

 

-ගුරුගොඩ සිරිවිමල-