|Mawbima | Young -යං | පොඩි සාදුගේ ලියමන - Podisaduge liyamana| Gurugoda siriwimala
2019.01.15මා නැති කලෙක වුන් සුවදක් දැනුනාවේ.
කොච්චර වැඩ තිබුනත් සාහිත්‍යයට කළාවට තියෙන ලැඳියාවෙන් ඈත් වෙන්න පුළුවන් ද? ඊයෙ හවස 2.30 හමාරට විතර ඇඳට වෙලා ඉන්නැද්දි නිකම්ම නින්ද ගිහිල්ල. ඇහැරෙද්දි 9.30 විතර ඇති. මේ දවස්වල වැඩ වැඩියි. වැඩ වැඩි මානසිකත්වය මැද්දෙ නින්ද යන එකත් කොච්චර සතුටක්ද කියල හිත හදාගෙන නාල කරල කාමරේට ඇවිත් FB පැත්තෙ ගියා. ගිහිං උඩට පල්ලෙහට කර කර ඉද්දි අහම්බෙන් හම්බුනා පරසතු මල් සිංහල චිත්‍රපටයෙ ගීතයක්. කලිං බලල තිබුනත් මොකද්දෝ මතකයකිං හිත පිරිල. සිංදුව නැවත නැවත අහල බැරිම තැන චිත්‍රපටය බලන්න හිතුණ. ඉතිං රෑ එකොලහට විතර you tube ගාටන්න වුනා.
දන්නවනෙ ලංකාවෙ යූටියුබ්. ට්‍රෙන්ඩින් ලිස්ට් එකක් කියල එකක් තියෙනව ඒක දැක්කම ඔක්කාරෙට එනව. මොනා වුනත් ලංකාවෙ සංගීත කලාව ගැනනම් මාර සතුටක් එන්නෙ BNS ලගෙ ශෝ එහෙක සිංදුවක් දෙහෙකුත් ට්‍රෙන්ඩින් ලිස්ට් එකේ තියෙන නිසා.
කොහොම වුනත් පරසතු මල් කියල සිංහලෙන් Search කරාම චිත්‍රපටයෙ සිංදුව ආව. ආයෙ ඉංග්ලිෂ් වලිං Search කරහම යාන්තං චිත්‍රපටයෙන් Cut කරපු කෑලි පහ හයක් පහු වෙලා Full film එක තිබුන. ලංකාවෙ තියෙන අවුල තමා පරණ ෆිල්ම් එකක්, පොතක් පතක්වත් නෙට් එකෙන් හොයා ගන්න බැරි එක. සමහර සිංදු පවා හොයාගන්න හෙණ කට්ටක් කට්ටක් කන්න වෙනව. වගකිව යුතු බලධාරීන්ට ගෙවල් දොරවල් වල හරි හරියට යෙදිල තියෙන වෙලාවක අපි ඕව ගැන නොහිත ඉන්න එකම හොඳයි.
"පරසතු මල්" චිත්‍රපටය අවසාන වෙන්නෙ ලස්සන පඳ පේළි හතරකින්. මතක විදියට ඒක ලියන්නෙ මහගම සේකර.
බටහිර අහසෙ රතු සිත්තම් මැකුනාවේ
දෙනිපෙත අඬන හිරියාමල් පිපුනාවේ
මා ආදරය කළ වග නොම හැඟුනාවේ
මා නැති කලෙක උන් සුවඳක් දැනුනාවේ
කවිය කෙරෙහි තියෙන අසීමාන්තික ආසාව නැවත නැවතත් පුපුරු ගහන්නෙ චිත්‍රපටයක් තුළිනුත් කවියක් ම මතුවෙලා එද්දි. ඒක හරියට ගින්නට පිදුරු දානව වගේ වැඩක්.
ඉර බැහැගෙන යන හැන්දාවක අහසෙ ළා රතු පාටින් අහස තියෙනව. හිත නිස්කලංක කරන ඒ සොඳුරු මොහොතින් අපිට මිඳෙන්න බෑ.
එකම කෙල්ලෙකුට ආදරය කරල කරල හෙම්බත් වෙලා ඒත් ආදරේ නොලැබුණ මොහොත පෙම්වතා මිය යන මොහොතෙදි පෙම්වතිය සම්බන්ධයෙන් නැගෙන අතීත මතක ගින්නට දාල පුච්චල අළු කරන්න මොන පෙම්වතාටද හිතෙන්නෙ. අවසානෙ මිදීමේදී දැනෙන සැහැල්ලුව තේරුම් යන මොහොතෙ කරන ප්‍රාර්ථනාවක් තමයි මේ පද පේළියෙ අන්තර්ගත වෙන්නෙ. තමන් නැති කාලෙක වුනත් තමන් හිටිය වග දැනියං කියන ප්‍රාර්ථනාව තමා අහිමි පෙම් කතාවක අවසාන බලාපොරොත්තුව. හිත හදාගන්න ඒකම ඇති. පරසතු මල් චිත්‍රපටයෙ කමලට ආදරේ කරන බොනී මහත්තයගෙත් අවසාන පැතුම ඒක. තමන්ගෙ කැත කුණු වලිං වැහිල තිබුන ආදරේ කමල තේරුම් අරං තිබුනත් අවබෝධ කරගන්න තරම් කමල ට කමලගෙ හිත ඉඩ දෙන්නෙ නෑ.
අවසානෙ බොනී මහත්තය කියන පෙම්වතාගෙ උරුමය සදාකාලික නින්ද. හැබැයි බොනී මහත්තය වුනත් ආදරය කියන්නෙ හිමි කරගැනීම නෙමේ කියන එක තේරුම් අරං හිටියනම් ඒ සදාකාලික නින්ද උරුම වෙන්නෙ නෑ.
චිත්‍රපටයෙ මැදදි යෙදෙන ගීතයත් ආදරය ගැන අපූරු අරුත් මවනව. අමරදේව කියන ආදරණීය හඬින් ඒක ගැයෙද්දි මහගම සේකරගෙ වචන දිය ඇල්ලක් වගේ අපූරුවට කඩා හැලෙනව.
සුසුම් හෙලන තුරු ලතා ලපල්ලේ
සිහිල් සුලඟ හා වෙලී
මගේ කවුලු දොර තුලින් එබී
ඔබ සොයා ඇදේ
කොහොම වුනත් බොනී මහත්තය මැරෙනකල්ම ඇයව හෙව්ව. ආදරය විසින් ඔහුට ලබා දුන්න ශික්ෂණය මැගී වත්, නොනෙවත් ආරක්ශා කලා.
|ගුරුගොඩ සිරිවිමල
+++++++++++
ReplyDelete