Tuesday, November 20, 2018

විමසා නොබලන රජ යහපත් නොවේ.

|Mawbima | Young -යං | පොඩි සාදුගේ ලියමන - Podisaduge liyamana| Gurugoda siriwimala
සංස්කරණය - Thiwanka Wishwanath Jayasekara
2018.11. 20
|විමසා නොබලන රජ යහපත් නොවේ

අලසෝ ගිහී කාම භෝගී නසාදු
අසඤ්ඤතො පබ්බජිතෝ නසාදු
රාජා නසාදූ අනිසම්මකාරී
යො පණ්ඩිතො කොදනොතං නසාදු

මේ ජාතක පාලියේ රථලට්ඨ ජාතකයෙ දැක්වෙන ගාථාවක්. මේකෙ තේරුම මෙහෙමයි.
"අලස වූ කාමභෝගී ගිහියා යහපත් නොවේ. අසංවර වූ පැවිද්දා යහපත් නොවේ. විමසා නොබලා ක්‍රියා කරන පාලකයා යහපත් නොවේ. යම් පණ්ඩිතයෙක් කේ‍රා්ධ කෙරේ නම් ඔහුගේ ඒ ක්‍රෝධය කිපෙනසුලු බව යහපත් නොවේ"
ලාංකීය ජනජීවිතය බලාත්මක වෙන්නෙ කොටස් හතරක් ඇතුලෙ. ලංකාව විතරක් කිව්වට ලෝකෙ ඕනම රටක් මේ හතර ඇතුලෙ තමා බ⁣ලාත්මක වෙන්නෙ. 
මහජනතාව
ආගමිකත්වය
රජු
බුද්ධිමතුන්
කියන මේ කොටස් හතර තමයි රටක පැවැත්ම. මේ හතර කොටස ගැන බුදුන්වහන්සේ කරපු විවරණයක් තමයි උඩ දි මම සඳහන් කරපු ගාථාව.
මේ ගාථාව මට මතක් වෙන්නෙ මේ දවස් වල ලංකාවෙ අවිනිශ්චිත දේශපාලනයේ වියරුව දැකල. මම මීට අවුරුදු ගානකට කලිං දහම් පාසලේ ලමයිට මේ ගාථාව කියල දුන්න හැටි මගෙ මතකෙට එනව. මේ ගාථාව ඉගෙන ගත්ත ලමයි මේ රටේ යහපත වෙනුවෙන් කැප වීම ගැන මට පෞද්ගලිකව ගොඩක් සතුටුයි. 
මේ ගාථාව උගන්වද්දි එක ලමයෙක් මගෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇහුව. "හාමුදුරුවනේ, මහජනතාව, පූජ්‍ය පක්ෂය, රජතුමා, කියන කොටස් තුන ගොන්නු වෙලා බුද්ධිමත් පිරිස වෙනම හිටියම හරිද? ඒ ඒ මගෙ මූණට හිනාවක් ගේන ප්‍රශ්නයක් ඇහුවේ. හැබැයි විමර්ශනශීලී දරුවෙක්. 
ඇත්තෙන්ම නැහැ. හැමෝම බුද්ධිමත් වෙන්න ඕන. හැබැයි බුද්ධිමත් කියන ප්‍රභේදයට රාමු කරපු මිනිස්සු ටික තමා රටේ සංවර්ධනයට මූලිකව යෝජනා ගේන්නෙත් ක්‍රියාත්මක කරන්නෙත්. උදාරණයක් විදියට ගත්තොත් පාර්ලිමේන්තුවෙ ඉන්න ඕන ඒ වගේ අය. පාර්ලිමේන්තුවෙ එහෙම අය නොහිටියම ඒ පාර්ලිමේන්තුවෙයි ගමේ හන්දියෙයි වෙනසක් නැතිව යනව.
සුකුරුත්තං ආයිත්තම් වගේ ෆැන්ටසි වල ජීවත් වෙන සාමාන්‍ය ජනතාව අලස නොවිය යුතුයි. තමාගේත් රටේත් සංවර්ධනය පිණිස එයාල වෙහෙස විය යුතුයි. සමාජය පසු නොබසින තරමටම රටේ ආර්ථිකය වගේම සදාචාරය සංස්කෘතිය නොපිරිහී පවතින්න ප්‍රධාන හේතුව මහජනතාව කියන මහා සාධකය. 
දෙවනි එක ආගමිකත්වය. රටක ආධ්‍යාත්මික වශයෙන් නියම මිනිහෙක් නිර්මාණය කිරීමේ වගකීම තියෙන්නෙ පූජ්‍ය පූජක පංතියට. එයාල එයාලගෙ වගකීම නිසිවිදියට කරගෙන යද්දි රටේ අභෞතික ප්‍රශ්න ටික විසදෙනව. මනුෂ්‍යත්වය කියන සාධකය මත මිනිස්සු නිවැරදි වෙන්නෙ නිවැරදි ආගමික සංකල්පයන් තුලින්. ආගමික පක්ෂය කෲර වෙද්දි සමාජ ධර්ම නැත්තටම නැති වෙලා යනව. ඒ නිසා පැවිද්දෙකුට අසංවර බව වටින්නෙත් නෑ. 
රජතුමා කියන්නෙ රට ගැන , රට යන දිශානතිය ගැන වැදගත්ම තීරණ ගන්න කෙනා. සියළු මහජනතාවට, ආගමිකත්වයට, රාජ්‍යත්වයට, බුද්ධිමතුන්ට වගකිව යුත්තා වෙන්නෙ රටේ ප්‍රධාන පුරවැසියා. උදාරණයක් විදියට ගත්තොත් රටේ ජනාධිපතිවරයා. රටේ ජනාධිපති වරයා නිවැරදි තීරණ ගන්නෙක් විය යුතුයි. යසලාලක පන්නයේ රජවරු පහළ වෙද්දි රටේ සංවර්ධනය, ජන ජීවිතය අඩාල වෙලා රට නන්නත්තාර වෙලා යනව. හරියට ලංකාවෙ මේ මොහොතෙ තත්වය වගේ. 
බුද්ධිමත් කොටස රටේ සංවර්ධනයට මුල පුරන නව යෝජනා ගෙනෙන වෙනස්ව හිතන පිරිස. ඒ අයගේ හැකියාවන් තෝරගෙන රජතුමා විසින් ඒ අයට සුදුසු ස්ථානයක් ⁣දුන්නම එයාල එයාලගෙ වගකීම කරගෙන යන්න ඒ අය බැඳී ඉන්නව. පාර්ලිමේන්තුව වගේ තැනක බුද්ධිමත් පිරිස වැඩි වුනාම රටක් සංවර්ධනය වෙන්නෙ බලාගෙන ඉන්නැද්දි. ඒ අය වැරදි තීරණ ගත්තම රට දෙකඩ වෙනව. තැනින් තැන නාය යනව. කොටිම්ම කිව්වොත් රටේ බුද්ධිමතුන්ගේ අතේ තමයි මුළු මහත් ජනතාවගේම අනාගතය පාලනය වෙන්නෙ. ඒ පාලනය කෙරෙන අත මහළු, ඉතා දුර්වල, උනාම රටට විශාල කොඩිවිනයක් බවට ඒ අය පත් වෙනව. 

දැන් තියෙන්නෙ මේ රටේ ඒ තත්වය. මේක නිවැරදි කරගන්න පුළුවන් වෙන්නෙත් ඉහත කිව්ව කොටස් හතරෙම සමගි සම්පන්න භාවයෙන්ම විතරයි.

|ගුරුගොඩ සිරිවිමල


Sunday, November 18, 2018

මේ අපි ජීවත් විය යුතු රට

කන බත් ඇටෙත් දේශපාලනය ගෑවිලා එතිල හොස්පිට්ල් එකට යන්න වෙන රටක ඉන්න අපිට සමහරු කියනව දේශපාලනය කතා කරන්න එපා කියල. 
ආදරෙන් කියන්නෙ මෙච්චරයි. අපි ඉපදෙද්දි තිබුන රට නෙමේ දැන් තියෙන්නෙ. මේක වෙනස් කරන්න පුළුවන් වෙන්නෙත් අපේ නැගිටීමෙන් විතරයි. මහින්ද ද රනිල් ද කියන එක නෙමේ වැදගත් වෙන්නෙ. මේ රටේ භූමිය ආරක්ෂා කරන නිවැරදි තීරණ ගන්න ජනතාව⁣ ගැන හිතල තීරණ ගන්න පාලනයක් අපිට මේ වෙලාවෙ අවශ්‍යයි. 
තියෙන තත්වය ගැන නම් ගම් දේශපාලනය නැතිව ලිව්වම UNP කාරය කියල බනිනව. ආගමික අන්තවාදය ගැන ලිව්වම JVP කාරය කියල බයිනව. ආගමික පඩංගු වලට හා කියල වැදගෙන ඉන්නවනම් වූ සෝයි. හරි කියුට්. ඉයා මරු රටට අදෙරෙයි. අරකයි මේකයි. හෙන කතන්දර. මේක තමයි ගැලවෙන්න බැරි මූලික ප්‍රශ්නය. 
මහින්ද = පොහොට්ටුව; මෛත්‍රීපාල = අත ; රනිල් = අලිය ; මේ සලකුණු ඔළුවෙ තියාගෙන නන්නත්තාර වෙලා ඉන්න මිනිස්සු අපි අපක්ෂපාතීව ලිව්වම මේකෙ ඇවිල්ල වැලලෙන්ඩ හදනව. අපිවත් වලලන්ඩ හදනව.  මේක ඔළුවෙන් තේරුම් ගන්න තරුණ පිරිසක් දැන් රටේ ඉන්නව. ඒ තරුණ පිරිස නිසා මගෙ හිතේ තවමත් මේ රට ගොඩනගන්න පුළුවන් කියන හීන බලාපොරොත්තුවක් තියෙනව. 
අඳුරට සාප කරද්දි ඒ අඳුරට අපි හුරේ දානව වෙනුවට ඒකට සාප කරන්න එකතු වෙන්න. මේ අඳුර නිවන්න වෙනස්ව හිතන තරුණ බුද්ධිමත් පිරිසකට හැකියාව තියෙනව. ඒ අයට ඉඩ දෙන්න. 
තාමත් බඩ ගැන හිතන, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය එපා කියන, පෙට්‍රල් ලීටරේ ගැන හිතන ජනතාවක් වෙන්න එපා. මේ රටට නිවැරදි ප්‍රතිපත්ති තියෙනවද? මේ රටට අනාගතය ගැන මොනාද තියෙන යෝජනා? මේ රටේ ඔයාලගෙ දරුවො උපදින්න ඕන, ජීවත් වෙන්න ඕන, මැරෙන්න ඕන. ඒ ටික තේරුම් ගන්න. මේ මොහොතෙ තෙල් ටික අඩු කරාය, අරක අඩු කරාය, අර නිදහස දුන්නය කියල මේ රටේ තියෙන මහා ප්‍රශ්න ටික විසදෙන්නෙ නෑ. එහෙම ඔළුව තියෙන නායකයො ටිකක් ගැන මම පෞද්ගලිකව දෑස දල්වගෙන බලාගෙන ඉන්නව. එහෙම යෝජනා........කියන මහළු මිනිහගෙ තරුණ  ඔළුවෙ තියෙනව. ඒ වගේම තමා ....... කියන මහල්ලගෙ තරුණ හිතේ තියෙනව. මම ඒ දෙන්න වෙනුවෙන් කඩේ යන්නෙ නෑ. හැබැයි ඒ අය ⁣ගැන මගෙ හිතේ ආසාවක් තියෙනව.             
මේ රට අලුත් රටක් විදියට නූතන සමාජය එක්ක හැප්පෙන්න පුළුවන් යෝජනා ටික තියෙන්නෙ ඔය දෙන්න ලග කියල මම දැනුවත් වෙච්ච කොටස් ඇතුලෙ තියෙනව. 
හැමදාම පරාජිත වෙන ආගමික, සංස්කෘතික කාරණා මත පදනම් වෙලා මම පරාද වෙන්න ලෑස්ති නෑ. 
අද එකඟ වෙන්න බැරි යෝජනා වල තියෙන ප්‍රතිඵල අපිට අනාගතයෙදි දකින්න පුළුවන් වෙයි.
❝මේ රට ගැන මට කට පියං ඉදපන් කියන්න එපා. මේක මගෙත් රට.❞                   
*පහත පිංතූරය මමත් ඔයත් ජීවත් වෙන රටේ රට වෙනුවෙන් තීරණය ගන්න 
පාර්ලිමේන්තුවෙ වර්ථමාන තත්වය


|ගුරුගොඩ සිරිවිමල

Thursday, November 15, 2018

ඔබේ සිනාමුව මඬළ

|Mawbima | Young -යං | පොඩි සාදුගේ ලියමන - Podisaduge liyamana| Gurugoda siriwimala ; සංස්කරණය - Wishwanath Jayasekara
2018.10.13
|ඔබේ සිනා මුව මඬළ

සිනහවක් කියන්නෙ මිනිසා කියන වස්තුවෙ නිර්මාණාත්මක බව. හිනාවෙන්න බැරි මිනිස්සු ව්‍යාජයි. එහෙමයි කියල හිනාවෙන හැම කෙනෙක්මත් මාර වෙන්නෑ.
මේ ළගදි පොඩි සාදු සුන්දර අද්දැකීමකට මුහුණ දුන්න. ඒක මුල් කරගෙන තමා මේ ලියමන ලියන්න පෙ⁣ළඹෙන්නෙ. ලොකු කාලයක් තිස්සෙ මගෙ මුහුණු පොතේ හිටිය වැඩිමහල් මිතුරියක් ඇය සමඟ ලොකු සබතාවයක් නොතිබුනත් ඇයගේ නිර්මාණයන් විවිධ අවස්ථාවලදි රසවින්ද. ඒ වගේම ඇයත් මගේ විවිධ ලියමන් රසවින්ද. දවසක් ඇය මට පෞද්ගලිකව පණිවිඩයක් එවනව. " පොඩිහාමුදුරුවො ..... ගමේ නේද? මම ඔව් යනුවෙන් ප්‍රතිපිළිතුරු දුන්න.
මට මතකයි ඔබවහන්සේව.....කුඩා කාලයේ ඉදන් නේද ඔය පිරිවෙනේ ඉන්නෙ...
ඔව් අක්කෙ.. කුඩා කාලයෙ ඉදම්ම තමයි.... අක්කට කොහොමද එච්චර මතකයක්.
මට මතකයි කුඩා කාලෙ ඔබවහන්සේගේ හිනාව.


හිනා⁣වක් කියන්නෙ තව කෙනෙක් අදුනගන්න වගේම මතකයේ රැදෙන්න තරම්ම හඳුනාගැනීමේ ඒකකයක්. ඒ හරහා මිනිස්සුන්ගෙ හදවතේ සියුම් තැනක ගුලි ගැහිල තැම්පත් වෙලා ඉන්න අපිට පුළුවන්.

වෙළඳ ලෝකයේ හිනාව මාකටින් වැඩක් කියල අපි හැමෝම දන්නව. හිනාව පාදක කරගෙන විවිධ වෙළඳ දැන්වීම් පවා නිර්මාණය වෙන්නෙ මාකටින් වල ප්‍රතිඵලයක් නිසා.
ඒ වගේම තමා හිනාව කියන්නෙ තව කෙනෙක්ගෙ ආත්ම විශ්වාසය හා සතුට වඩවන දෙයක්.
මග්දලේනා යෙහෝවා දෙවියන්ගෙ සාක්ෂි කාරියක්. නාට්සි දේශපාලනික අදහස් ප්‍රතික්ෂේප කරපු නිසා එයාවයි එයාගේ පවුලේ අයවයි ජර්මනියේ රාවන්ස්බෲක් ගාල් කඳවුරේ හිර කළා. අතීතය මතක් කරමින් එයා මෙහෙම කිව්වා. “කඳවුරේ හිටපු හමුදා භටයන් සමහර වෙලාවට කා එක්කවත් කතා කරන්න අපිට ඉඩ දුන්නේ නැහැ. හැබැයි අපි ඇස්වලින් කතා කරපු එක නතර කරන්න එයාලට බැරි වුණා. මගේ අම්මාගෙයි නංගිගෙයි මුහුණේ තිබුණු සිනහව දැක්කාම මගේ ආත්ම විශ්වාසය වැඩි වෙලා හැම දෙයක්ම දරාගන්න මගේ හිතට ලොකු ශක්තියක් ආවා.”
හිනාව කියන්නෙ නිර්වචනයක් දෙන්න බැරි විශාල අරුතක් ගැබ් වෙලා තියෙන දෙයක්.
'හසිතේන'' යනුවෙන් ඉත්ථි බන්ධන හා පුරිස බන්ධන සූත්‍රද්වයයේ දී පෙන්වා දෙන්නේ සිනහව ස්‌ත්‍රී පුරුෂ ආකර්ෂණයේ එක්‌ අංගයක්‌ බවයි.
හිනාවෙන් මිනිස්සු මරන්න බෑ. හැබැයි ජීවත් කරවන්න පුළුවන්. තව කෙනෙකුට හිනාවක් දෙන්න පුළුවන් වෙන්නෙත් මනුස්සයෙකුටම විතරයි. ඔරවගෙන, බිම් බලාගෙන යන අද්භූත මිනිස්සු අතරෙ හිනාවීගෙන සතුට පුරවගෙන ඉන්න මිනිස්සු දකින්න අපි ආස වෙන්න ඕන. ඒක සමහර විට වාසනාවක්. ඒ වගේම තමයි. හිනාවෙන්න බැරි ඔරවගෙන යන මිනිස්සුන්ගෙ මූණු වලට හිනාවක් දීමත් මිනිස්සු වෙන අපේම වගකීමක්.


|ගුරුගොඩ සිරිවිමල


Saturday, November 10, 2018

අපි උපතින්ම දේශපාලන සත්තයෝ

|Mawbima | Young -යං | පොඩි සාදුගේ ලියමන - Podisaduge liyamana| Gurugoda siriwimala  යං ; සංස්කරණය - Wishwanath Jayasekara
2018.10.06
|අපි උපතින්ම දේශපාලන සත්තයො

ලංකාව වැනි රටක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන කතා කිරීම ම විහිළුවක් බව පොඩි සාදුට පසක් විණ. දේශපාලන කෙරුම්කාරයන් තුල පවත්නා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ප්‍රශ්න කරන අප පොදු ජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට එළව එළවා පහර දෙමින් සිටිමු. 
මේ මිනිහෙක් කන බත් ඇටයක පවා දේශපාලනික රතු ලේ ගෑවි ඇති මොහොතකි. ඒ මොහොත දේශපාලනික ව හෝ උපහාසයෙන් යුතුව යම් මාධ්‍යයක ප්‍රචාරය කිරීමේ අයිතිය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක ලක්ෂණයකි. ලංකාවෙ මං දන්න ඉතිහාසය තුල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කියා දෙයක් ස්ථාපිතව තිබුනා ද යන්න ප්‍රශ්නයකි. නමුත් මට මතක ඇති කාලයේ පටන් පෙබරවාරි 04 වෙනිදා
පවත්වන නිදහස් සමරුවේදී නිවේදකවරයා පවසුවේ "ප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජයේ අතිගරු..." යනුවෙනි.
කෙසේවතුදු අප තුල පවත්නා දේශපාලනික ගැටුම මතු මතුත් පාරමින් ජනතාව ගොනාට අන්දවන දේශපාලන තත්වයේම දිගුවක් ලෙස මහජනතාව පෙනී සිටීම ලැජ්ජාවට සහ කණගාටුවට කරුණකි. හැම තැනම ඇත්තේ මහින්ද ය, රනිල් ය , මෛත්‍රී ය, එකෙකුටවත් රට ගැන වගේ වගක් නැතිය. හෙට අනිද්දාාට මී වස්සකු පක්ෂ දේශපාලනයට විත් අරක්කු අරික්කාලක් සමග බත් පැකැට්ටුවක් , කිරිපැකට්ටුවක් දෙනවානම් අපේ ජනතාව ඒකාටද "අනේ සෝයි" අප්පච්චි , බත්දුන් පියා යනුවෙන් කෑ ගසනවා නොඅනුමානය. 
වරද ඇත්තේ ජනතාව අතේ නොවේදැයි සිතා බලන්න. 
ලඟකදී වූ දේශපාලනික පෙරලිය උපහාසාත්මකව ගත් මා මාගේ මිතුරියකගෙන් විමසා සිටියේ " අක්කේ ලිප පත්තු වෙනවදෝ " යනුවෙනි. මෙය සීරියස් ගත් හිතවත් අක්කා පෙරලා මෙසේ පැවසීය.
" අපේ ගෙවල් වල හැමදාම ලිප් පත්තු වුනා...හැබැයි , අපේ මහන්සියෙන්" යනුවෙනි. 
කතාව ඇත්තය. අපි අපේ මහන්සියෙන් ලිප් පත්තු කරගන්නවා මිස අනෙකෙකු ඇවිත් අපට ලිප් පත්තු කර දෙන්නේ නැත. වරද අප විසින් මෙය අවබෝධ කර නොගැනීමය. 
ව්‍යවස්ථාවට පටහැනිව ක්‍රියා කරන පාලකයකු සිටින රටක තව තවත් ජනතාව වෙත සර්ව සාධාරණය ඉටු වේවි යැයි හීන මැවීම අපේම දුර්වලතාවයකි. 
ආණ්ඩුව පෙරළු විගස ර⁣ට තොට කැවුම් කිරිබත් ඉඳී තිබුනි. රතිඤ්ඤා ද පත්තු වුනි. නමුත් තවම විසඳුම් නැත. අගමැතිවරු දෙදෙනෙකි. රට කරවන්නේ කවුද යන්න තාමත් නොදනී. කලින් උවද ර⁣ට තුල පාලකයෙක් සිටියාද? රට කෙරුවාද? යන්නනම් පැනයකි. 
කවුම්, කිරිබත් කෑවේද, ඉව්වේද, අපි ය, අපි යනු මහජනතාවය. රතිඤ්ඤා ගිනි කෙළි සංදර්ශන පෑවේද මහජනතාවමය. ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවේ වෙඩි තබා ඝාතනය වූයේ ද මහජනතාවගේම නියෝජනයකි.
ඉතිං, 
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට කරණ විශාලම හානිය කරන්නේ පාලක පංතිය යැයි තව තවත් නොකියමු. මන්ද යත් වුන් එදා පටන් අද දක්වාම කලේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කඩ කිරීමය. නමුත් පසුගිය දශකයක කාල සීමාව තුල මහජනතාව ද අනෙකාගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට බරපතල හානි සිදු කරමින් සිටී.
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් ලියන / කතාකරන මහත්වරුන්ගේ අම්මම්මෝ නැතිව බැන වදින්නේ මහජනතාවය , පාලකයන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නේ ජනතාවය, නමුත් හෙට උපත ලැබීමට නියමිත බිලින්ඳාගේ පටන් අද මියැදීමට නියමිත මහල්ලා දක්වාම වන මහජනතාව ණය කරුවන් කර ඇත්තේ පාලක පන්තියය.
අප ගල් යුගයේ විසූ වැදි මිනිසුන් පිළිබඳව කියවා ඇත. තම සම්පත් වන ගහ කොළ ආරක්ෂා කරගැන්මටවත් උන් තුළ විඥ්ඥාණයක් තිබුනි. නමුත් කණගාටුවට කරුණ නම් ඒ විඥ්ඥාණයවත් සියවසේ අප තුළ නොමැති වීමයි. අපට විඥ්ඥාණය වන්නේ පක්ෂ මය , පාට මය, පුද්ගලයන් මය, 
හිතවතුනි,
අප ජීවත් වන්නේ
බත් පිඩ කෑ විට පිළිකා සැදෙන , වතුර පොද බිව් විට වකුගඩු රෝගය සැදෙන, වැහි දෙකක් වැටුන පසු අගනුවර යටවෙන, රටකය. 
එහෙත් පළාත් සභාවේ මන්ත්‍රී වරුන්ට ඉඳ ගැන්මට සැප පුටුත් , සුවඳට හිඳීම පිණිස ලක්ෂ ගණනිනුත් වියදම් කරණ රටකය. නමුත් ගම්බඳ ජනතාවට අත්‍යවශ්‍යම වන ජල පහසුකමවත් දීමට අපේ රජයට නොහැකිය. මේ බව පසුගිය දවසක මාධ්‍යට පැමිණි සාමාන්‍ය මිනිසකු පැවසුවේ මෙලෙසිනි. "උන්ට පුක තියා ගන්ඩ ලක්ෂ ගනං පුටු. .... අපිට පුක හෝදන්න වතුර ටිකක් නෑ..." යනුවෙනි. 
නමුත් ලෝකයේ, ආසියාවේ , ආශ්චර්යමත් දෑ අපට ඇත.
අපට අලුතින් ආණ්ඩුවක් අවශ්‍ය වන්නේ ජාතික රූපවාහිණියට ලෝගෝවක් දැමීමටවත් ලක්හඬ නැවත පටන්ගැන්මටවත් අරලිය ගහ මන්දිරයේ බණ දේශනා කිරීමටවත් නොවේ. 
❝ ඔබ අරගල කල යුත්තේ පාලකයා වෙනස් කිරීමට නොව. ජනතාව වෙනස් කිරීමටය. අමන ජනතාවක් පාදඩ පාලකයන්ට එරෙහි වන්නේ නැත.❞
- බර්ටෝල්ට් බ්‍රෙෂ්ට් -

|ගුරුගොඩ සිරිවිමල