අපේ හිතාදර මුනින්දවංශයෙනි,
මට පුදුමයි. අපි හැමදාම කරේ දෙසැම්බර් අඟ,අගෝස්තු මැද, ඕලෙවල් ,ශිෂ්‍යත්ව,ඒලෙවල් ලියන ලමයිට බෝධි පූජා කරල බාර ගැට ගහපු එක.
මට මතකයි මම පිරිවෙන් අවසානෙ ලියද්දිත්,ඒලෙවල් ලියද්දිත් මටත් ගිහිං ඔය වගේ බෝධි පූජා බාර තියන්න වුනා.මේ අවුරුද්දෙ අපේ පංසලේ ඒ ලෙවල් කරපු හාමුදු
රුවෝත් කරේ බෝධි පූජා තියන එකම තමයි.දවසක් එයා ඇවිත් මට මෙහෙම කිව්ව
"ඈ සිරිවිමල හාමුදුරුවෝ .... අපි බෝධි පූජා තිබ්බට අපිට තියන්ඩ කව්රුත්ම නෑනෙ නේද" කියල
භික්ෂුවගේ ජීවිතය කියන්නෙ අනුන් සඳහාම කැප වෙච්ච අපූරු නවාතැනක්.සමහර විට ඒක සුන්දරයි.සමහර විට නීරසයි.දායකයන්ගෙයි ලොකු හාමුදුරු ගොල්ලන්ගේ කුණු බැනුම් අහන්ඩයි,මිසක් වෙන ආතල් එකක් මහණ කම ඇතුලෙ ඇත්තෙම නෑ.
ඉතිං අපේ එකෙක් විබාගයක් පාස් වෙනව කියන මටනම් පුදුමයක් නෙමෙයි.මොකද ඇති වෙන්න එහෙම විබාග පාස් වෙනව කැම්පස් යනව හාමුදුරුවරු.හැබැයි අයිලන්ඩ් රෑන්ක් එකක් දාල කැම්පස් ගොඩ වදින ඔබ වහන්සේ ගැන මට පුදුම ආඩම්බරයි.මට මේක දැනුන ගමන් අදහස් ගොඩක් ආව.
මොන අයිලන්ඩ් රෑන්ක් දාල හිටියත් කැම්පස් ගිහිං ලෝ කරන්ඩ ඔබ වහන්සේට බෑ..... (කළු ලෝගුව දාන්න බෑනෙ)බෞද්ධ දර්ශනය ,පාලි, වැනි මොකක් හරි විෂයක් තමයි කරන්න වෙන්නෙ ඒ ගැන ආඩම්බරයකුත් නැතිවාම නෙමෙයි.නමුත් කුණු වෙච්ච අධ්‍යාපන සංස්කෘතියක් ඇතුලෙ අපිට ලොකු අභියෝගයක් තියෙනව..ඒකත් ජය ගනිමු...
දුක
-------
ඔබ වහන්සේටත් යන්න තියෙන්නෙ අර ජාතික විස්ස විජ්ජාල කියන මෙලෝ අලබෝලයක් නොදන්න හරක් ඉන්න තැනකට (වත්මන්) හිතෙද්ද අප්‍රමාණ දුකක් දැනෙනව.
....
ගුරුගොඩ සිරිවිමල
